Het is hier werkelijk schitterend, het moet even gezegd, Lake Toba zit in mijn persoonlijke top 3 van mooie plekjes die ik ken. Direct achter wat eilandjes in Azie en de zuiddijk 144b en dan met name het geweldige bed wat daar staat.
Vanmorgen werden we wederom vroeg wakker, thank you boys for that, en de zon was nog niet helemaal over de ene heuvelrug geklommen maar bescheen wel de tegenovergestelde en in het zeer heldere zoete water deden de visjes al hun rituele ochtenddansjes. in de verte cirkelde een zeearend en dichterbij gleden twee witte reigers geruisloos tegen een stralend blauwe achtergrond voorbij. De maagdelijke stilte werd slechts af en toe doorbroken door een zoemende libelle of het geklop van een visser tegen zijn bootje om desdoende de vissen in zijn net te jagen. Van de zware donderwolken van gisteren, waardoor wij genoodzaakt waren om de hele middag binnen te blijven, waren slechts nog wat flauwe witte neveltjes over, die langzaam over de de groene heuvels gleden en die in het niets oploste zodra ze de warme watermassa van het meer dreigde te raken. De helderheid van het licht, wat een licht, maakte dat alles dichtbij was en dat je het allemaal zo kon pakken, dat je je kon wentelen en ronddraaiend wegzweven in die zijdezachte deken van kleur...
Kortom: wel geinig hier.
Ik schrijf dit nu op bed, binnen, levensgevaarlijk gewond aan m'n linkervoet. Die ik vanmorgen openhaalde aan een boomstronk. Eli ligt rechts van mij te slapen in z'n tentje en ligt nog steeds een beetje bij te komen van een aantal dagen spugen en diarree. Links van mij ligt Babette, bij te komen van een paar helse slapeloze nachten en even verderop ligt Oren een gat in de dag te slapen, nadat ik hem naar bed had gestuurd omdat hij weer eens onmogelijk en onhandelbaar was.
Ach ja, paradise comes with a price.
PS: ze verkopen hier ook overal magic mushrooms, misschien moet ik die eens proberen.
Bovenstaande is drie dagen geleden door Dick geschreven. Er is geen mogelijkheid geweest het eerder te posten. We zijn zelfs naar het dorp gelopen om dit te doen, maar dat was net toen en er een algehele stroomstoring was op het Samosir eiland, waar TukTuk zich op bevindt.
Nu, 28 februari alweer, zitten we in Singapore. Gisteren zijn we, niet met Freddy want die had een zere poot maar met een andere ditmaal niet engels sprekende taxischeurder, naar Medan gegaan. Om daar op 'n plane te hoppen met bestemming Singapore. Voor Eli hadden we geen ticket, we vlogen met Silkair en daar kun je online geen ticket kopen voor een infant. Op hun internetadvies afgegaan en een mailtje gestuurd (maar geen mogelijkheid hebben om hun antwoord te ontvangen) na het kopen van onze tickets. Op het vliegveld bij het inchecken gemeld dat we dus geen kaartje hadden voor Eli. Dat was natuurlijk geen probleem...Maar een ticket kostte wel evenveel als die van ons, zonder zitplaats ditmaal. Of we dat dan wel wilden...duh....we vonden wel een van het grondpersoneel die jarig was en het niet erg vond om Eli over te nemen. We reizen vanaf nu dus met z'n drieen :)
Op het vliegveld van Singapore met behulp van een hotelservice een hotel uitgezocht. We kwamen namelijk om 00.00 uur aan, en om dan op de bonnefooi de stad in te trekken, nee dus. We zitten prima, kost een godsvermogen maar dan heb je ook wat.
Vandaag kaartjes voor de bus naar Mersing (Maleisie) gekocht, vanwaar de boot naar een eiland pakken. Welk is nog niet duidelijk, we moeten morgen maar eens een beslissing nemen. Vandaag nog meer gekocht, Singapore is een prima stad om veel te veel geld uit te geven.....en dat is gelukt kan ik wel vertellen.
Vanmorgen werden we wederom vroeg wakker, thank you boys for that, en de zon was nog niet helemaal over de ene heuvelrug geklommen maar bescheen wel de tegenovergestelde en in het zeer heldere zoete water deden de visjes al hun rituele ochtenddansjes. in de verte cirkelde een zeearend en dichterbij gleden twee witte reigers geruisloos tegen een stralend blauwe achtergrond voorbij. De maagdelijke stilte werd slechts af en toe doorbroken door een zoemende libelle of het geklop van een visser tegen zijn bootje om desdoende de vissen in zijn net te jagen. Van de zware donderwolken van gisteren, waardoor wij genoodzaakt waren om de hele middag binnen te blijven, waren slechts nog wat flauwe witte neveltjes over, die langzaam over de de groene heuvels gleden en die in het niets oploste zodra ze de warme watermassa van het meer dreigde te raken. De helderheid van het licht, wat een licht, maakte dat alles dichtbij was en dat je het allemaal zo kon pakken, dat je je kon wentelen en ronddraaiend wegzweven in die zijdezachte deken van kleur...
Kortom: wel geinig hier.
Ik schrijf dit nu op bed, binnen, levensgevaarlijk gewond aan m'n linkervoet. Die ik vanmorgen openhaalde aan een boomstronk. Eli ligt rechts van mij te slapen in z'n tentje en ligt nog steeds een beetje bij te komen van een aantal dagen spugen en diarree. Links van mij ligt Babette, bij te komen van een paar helse slapeloze nachten en even verderop ligt Oren een gat in de dag te slapen, nadat ik hem naar bed had gestuurd omdat hij weer eens onmogelijk en onhandelbaar was.
Ach ja, paradise comes with a price.
PS: ze verkopen hier ook overal magic mushrooms, misschien moet ik die eens proberen.
Bovenstaande is drie dagen geleden door Dick geschreven. Er is geen mogelijkheid geweest het eerder te posten. We zijn zelfs naar het dorp gelopen om dit te doen, maar dat was net toen en er een algehele stroomstoring was op het Samosir eiland, waar TukTuk zich op bevindt.
Nu, 28 februari alweer, zitten we in Singapore. Gisteren zijn we, niet met Freddy want die had een zere poot maar met een andere ditmaal niet engels sprekende taxischeurder, naar Medan gegaan. Om daar op 'n plane te hoppen met bestemming Singapore. Voor Eli hadden we geen ticket, we vlogen met Silkair en daar kun je online geen ticket kopen voor een infant. Op hun internetadvies afgegaan en een mailtje gestuurd (maar geen mogelijkheid hebben om hun antwoord te ontvangen) na het kopen van onze tickets. Op het vliegveld bij het inchecken gemeld dat we dus geen kaartje hadden voor Eli. Dat was natuurlijk geen probleem...Maar een ticket kostte wel evenveel als die van ons, zonder zitplaats ditmaal. Of we dat dan wel wilden...duh....we vonden wel een van het grondpersoneel die jarig was en het niet erg vond om Eli over te nemen. We reizen vanaf nu dus met z'n drieen :)
Op het vliegveld van Singapore met behulp van een hotelservice een hotel uitgezocht. We kwamen namelijk om 00.00 uur aan, en om dan op de bonnefooi de stad in te trekken, nee dus. We zitten prima, kost een godsvermogen maar dan heb je ook wat.
Vandaag kaartjes voor de bus naar Mersing (Maleisie) gekocht, vanwaar de boot naar een eiland pakken. Welk is nog niet duidelijk, we moeten morgen maar eens een beslissing nemen. Vandaag nog meer gekocht, Singapore is een prima stad om veel te veel geld uit te geven.....en dat is gelukt kan ik wel vertellen.
Wat een poetisch en romantisch verhaal heb je geschreven. Je hebt helemaal geen mushrooms nodig om zulke taal uit te kunnen slaan. En hoe is het nu met je voet? Neem aan dat Babette er minstens 1 kus op heeft gelegd. Alhoewel? Gezien eerdere berichten behoort dat onderdeel van je niet tot haar favorieten. Nou ja, een snoepje er op doet ook wonderen. Ben benieuwd op welk eiland jullie met z'n 3en terecht zijn gekomen. Gelukkig hebben we de foto's van Eli nog. Met mijn a.s. reis voor ogen: au revoir et a bientot. Liefs, j.m.
BeantwoordenVerwijderenHello, hier ik weer, ik heb net een heel verhaal geschreven, heb ik moeite met de reactie te plaatsen, is mijn verhaal foetsie. Shit!!Ik vroeg mij in ieder geval af hoe die rit van 8 uur was, wat een verschrikking. Dit is een verschrikking, om een verhaal een tweede keer te schrijven. ik vertelde dat er maar eens een berichtje vanuit ons moest komen, dit is immers al enige tijd geleden (ik zeg ons maar het is ik, John is niet zo schrijferig)Ondetussen zijn wij een lang weekend in het koude en grijze Berlijn geweest. Ik was aan de antibiotica omdat ik een ontsteking in mijn kies had, wat een hel! Hierdoor hebben wij niet het nachtleven van Berlijn kunnen proeven zoals hij geproefd moest worden, maar de keerzijde is dat we nu wel cultuur hebben opgesnoven! Het zit er bijna op, ik wil het er niet over hebben, zodat de hogere sferen van jullie niet ten onder zullen gaan. Oja en dat stukje over lake toa, heeeeerlijk om bij weg te zwijmelen, ik zat daar heel eventjes met jullie x
BeantwoordenVerwijderenLieve Babet,
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd met je verjaardag! Wat een heerlijke plek om jarig te zijn. Hopelijk vandaag met een heerlijk zonnetje op het strand met een cocktail in de hand. Proost! en nog vele jaren! Geniet er nog even van, voor je het weet is deze maand ook weer voorbij en zijn jullie weer terug in Nederland, waar het nu heerlijk regent. Tot gauw!
Xfem