Een vertelling uit de oudheid

Zijn nog steeds in Phuket, (spreek uit als poeket en niet als fucket want dan verstaan ze je niet en krijg je misschien nog een klap ook.) en morgen is het chinees nieuwjaar. We horen al de hele dag vuurwerk, dit tot grote opwinding van Oren, die nog steeds knalerwtjes in de tas heeft van Koh Tao en denkt dat die grote matten die ze hier afsteken van hetzelfde kaliber zijn als die natte scheetjes van hem als je ze maar "in een fles doet met een lontje eraan".
Het wordt het jaar 4709 geloof ik, give or take a few jaartjes. En de Thaise kalender staat op het jaar 2554. Je zou dus bijna denken dat hier in azie de mensen veeeel verder geevolueerd zijn dan wij gregorianen.

Ik denk dat ze zich gewoon ergens onderweg vertelt hebben, er heerst hier ook af en toe zo'n geweldige kakafonie aan geluid en mensen die maar door elkaar praten en zo hard ook, dat ik me kan voorstellen dat de jaartel-meneer er ergens halverwege de brui aan heeft gegeven en heeft gedacht: weet je wat, jullie zoeken het zelf maar uit, ik ga naar een eiland. En ja, dan is een foutje snel gemaakt want iedereen wil zich hier altijd en overal tegenaan bemoeien, overigens puur uit nieuwsgierigheid \ beleefdheid.
Ik denk dat wij dat ook maar weer gaan doen: naar een rustig eiland. Koh Jam deze keer, vanaf overmorgen. Zou dus best kunnen dat het weer een tijdje stil wordt op het blogfront want de enigste stroom die we daar hebben zit in de zaklantaarn.
Hasta la vista babies, papa gaat slapen, bijkomen van de afgelopen maand!