Even verdwenen

Tijdje van de blogbodem verdwenen, maar we zijn weer terug in volle glorie. Ik, Babette, zal vertellen wat we de afgelopen 9 dagen hebben gedaan....Hij, Dick, zal dan de gorey details melden, daar is ie namelijk zo goed in.

Eigenlijk zijn we meer dan 9 dagen tekst en uitleg verschuldigd.

Op 21 januari, toen we nog op Koh Phagnan zaten hebben we "for oldtime sake" de boot naar Had Rin gepakt. Je weet wel het strand waar de Full Moon  (en de half moon en de black moon, elke week dus wel een goede reden om volledig uit je plaat te gaan en/of je medereizigers te bestelen) partys worden gehouden. Daar heeft 11 jaar geleden onze Thailand ontmaagding plaatsgevonden. Wij moesten daar toen zo nodig het Millenium inluiden met de "beautiful people" van Club Love. Toen was het al niet helemaal onze cup of tea....nu helemaal niet meer. T-shirt shops worden afgewisseld door tattoo shops en af en toe een kroeg er tussen in. En helemaal volgebouwd met hotelresorts met zwembaden en veel jongelui met koffers uit vrnl Australie. De Costa Brava voor de Aussies, de cote d'aussies, Chersonisos down under...

Wat we de 22ste hebben gedaan... beetje op het strand gehangen, of niet want wrs regende het weer eens.

De volgende dag zijn we vertrokken, volgens wat ons de makkelijkste route leek, naar Koh Chang (Ranong). Daar zouden we volgens onszelf (natuurlijk via opgedane kennis uit boeken of internet) maar ook volgens tips het "oude" Thailand 1.0 vinden.

Na een dodenrit door de jungle de ferry naar Surathani op het nippertje gehaald. We waren toen nog in de veronderstelling dat we dezelfde dag in Ranong zouden aankomen. Daar zouden we dan op ons gemak de volgende dag boodschappen doen, de blog bijhouden en een mailtje versturen. 


Na 3 uur boot en 1,5 uur bus pas in Surat en ging het dus niet lukken om verder te komen.

De volgende dag dus wel. Wat een 4 uur durende busrit zou zijn duurde al snel 6 uur. Echt weer op te nippertje de boot gehaald naar het eiland, we moesten hem zelfs terugroepen,hij was al van de kade vertrokken! Ditmaal zonder opgelicht te worden, want we kwamer erachter dat de dame die ons de kaartjes voor de tocht naar Surathani verkocht dit voor het 3 dubbele van de prijs heeft gedaan; Ze worden steeds aardiger.

Nou is het de kunst, moet je weten, om van te voren te weten op welk strand\resort  je afgezet wenst te worden. Weet je dat niet en je komt niet zo lekker terecht, ben je al snel het haasje want met de lading kinderen en koffers die wij bij ons hebben duurt het drie dagen voordat je bijgekomen bent van een verhuizing en we zijn er tenslotte voor de relaxatie niewaar?

Het zijn veelal geisoleerde strandjes op een met dichte jungle begroeid eiland.

Ons eerste hutje kon Eli niet in of uit. Dus ik, Dick dus, toch met alle koffers door de jungle, zweten. Bij het volgende kampement, zullen we het maar noemen, lieten we Oren beslissen in welke sterrenbungalow we zouden gaan zitten. Daar hebben we nu nog spijt van. Hij had dan wel 2 slaapkamers uitgekozen maar dan wel de twee smerigste hokjes van het eiland. De schimmel staat nu nog op m'n rug. Maar ach dat is 'm vergeven het is ook lastig beoordelen zonder stroom. Na twee dagen maar weer verhuisd, ditmaal een oke bungalow maar het eiland had inmiddels al zo'n wrange smaak bij ons achtergelaten dat we er maar moeilijk de mooie kanten van konden ontdekken. Deze werden ook nog eens overschaduwd door de grijze plaag die er heerste (lees: Duitse mannen die in hun midlifecrisis Der Robinson uithingen te hangen en Duitse pre-pensioen weduwes met gitaar danwel breiwerk die alles fabelhaft vonden).

Oren's opmerking vat het eiland goed samen "daar is het restaurantje en daar heb je de Duitsers".

Het weer blijft kwakkelen, ik maak me zorgen om m'n teint. 

We zijn inmiddels in Phuket. Het eiland wat bekend staat om z'n massatoerisme en pingpongballen ploppende dames...of is het toch een kerel (geweest)? 

Nu schrijven we dit berichtje liggend tussen spierwitte lakens nadat we ons (nog steeds witte) velletje hebben gewassen met weldadig warm water. 

Vandaag echt gemerkt dat we dit soort escapades nodig hebben als tegenhanger van het nihilisme op zo'n eiland. Oren leefde helemaal op in de "mediamarkt" van de shoppingmall. En Eli, met z'n net geknipte haar, heeft wel 3 ijsjes gegeten. Nog een dag of 2, 3 hier en dan verder zuidwaarts.

krokodillen dicky

Alweer 'n stukje van mijn hand, het lijkt wel werk.

Meteen even een misverstand uit de weg ruimen: B.vond mijn laatste stukje(s) wat negatief waardoor jullie misschien de indruk zouden kunnen krijgen dat ik/we het niet naar de zin hadden maar niets is minder waar we genieten met volle teugen!

Maar als inmiddels gelauwerd blogger weet ik dat je je publiek moet boeien,vastpakken, anders lopen ze bij je weg.

We zitten nog steeds op het zelfde resort als waar we eerst aangekomen zijn, de sfeer is relaxed, het eten goed en op het strand liggen meer baby's dan bierflesjes.We zijn gisteren wel op een fieldtrip geweest om een ander plekje te onderzoeken dat r op internet erg promissing uitzag. Natuurlijk alleen per longtail te bereiken en daar de zee behoorlijk kan spoken na een storm was er in de ochtend maar 1 longtail aanwezig waar ik de afspraak mee had gemaakt : om 1 uur erheen en om half 5 weer terug. Eenmaal in de boot zei hij al dat hij wrs. niet op dat ene strandje kon komen vanwege de golfslag maar ons dan op het strandje ernaast af zou zetten. Nou dat afzetten klopte helemaal want eenmaal geland meldde hij doodleuk dat we tot 2 uur hadden( nog pakweg 15 minuten dus) want hij had andere klanten. fok you bye bye.

Hij heeft dus ook minder dan de helft van het geld gekregen, "we make deal, you brake deal, you no more money"Ja, mijn thais word steeds beter.

Aldaar nagevraagd hoe we dan in godesnaam ernaast moesten geraken (denk grote rotsformaties,rivier).

Eerst een stukje omhoog, dan door de rivier waden, dan weer klimmen, nou dat zal ik dan maar eerst eventjes alleen doen want met twee kleine kindjes....

Dus ik lopen en lopen (op blote voeten) en na 25 lange, hete minuten door de jungle over een mudtrail langs de rivier, kon ik heel gemakkelijk de rivier oversteken via een smal autobruggetje maar moest ik ook weer dat pokke-eind terug langs de andere kant. Onderwijl allerlei slangen ontwijkend,oh nee, toch een boomstronk en me bedenkend hoe ik om zou moeten gaan met een spinnebeet.

Eenmaal aangekomen bleek het toch niet zo geschikt voor kleine kindjes (denk hutjes op de rotsen, zware golfslag op het kleine korte strandje).Dus ik terug. Na drie minuutjes, bij een open plek, denk ik, ik ga hier de rivier over ze hadden immers gezegd dat dat-ie niet zo diep was op het moment. Nou ik zakte bij de tweede stap al tot mijn oren in de blubber maar kwam wel binnen enkele minuten als triomfator, een ware crocodile dundee, zeiknat het strand weer op. Alwaar mijn gemaal en mijn bloedjes van kinderen mij begroette alsof ze me al half opgegeven hadden.

Afijn je moet wat doen voor 'n plekkie onder de zon, locatie locatie, alleen dit werd 'm niet.

We zijn nog even met z'n allen bij wat watervallen wezen kijken waar B. fijnzinnig opmerkte dat ik misschien toch gebruik had moeten maken van dat touw dat over het water gespannen was.....
Als je daarbij optelt dat O. in het allerlaatste bootje, wat ons weer besodemieterde, een halve doodssmak maakte, weet je dat ik in ieder geval even genoeg avontuur had voor die dag.

Thailand tot nu toe is niet meer helemaal het Thailand van pakweg 8 jaar geleden.
Ok, ze spreken nog wel thais en het eten is vreselijk lekker (op sommige plekken) maar alles is wel heel erg verwesterszst. Een beetje thailand 2.0, gladgetrokken voor de toeries, de Leco-look op macro-niveau.
 Er wordt van alles gedaan om maar de centjes van de "falang" binnen te halen. Georganiseerde boottripjes, laundry-services, zelfs de taxiservice naar je resort moet je betalen. Het zijn gelukkig allemaal geen bedragen waar je ongelukkig van wordt maar de blik in de ogen van sommige thai maakt dat ik me soms een wandelend portemonneetje voel. Je kunt ze geen ongelijk geven "a man's got to make a living" en dat doen ze bijzonder voortvarend, sommige dan he want zoals overal stroomt het grote geld naar de happy few en de gewone man werkt zich voor een scheet en drie knikkers een slag in de rondte. En daar kunnen we allemaal over meepraten nietwaar?

 Echt, ik zweer het, volgens mij roepen de gekko's hier s'nachts "fok you.......fok you.......fok you!"

de digitale wereld

Voor aanvang van de vakantie hadden B. en ik nog al eens de discussie of al de techniek de meegesleept moest worden nou wel nodig was. Computer, ds, telefoon,dvd's en zoja, welke dan? We gingen voor onze rust en om even weg te zijn van de (digitale)snelweg.
Na, heel gek, de discussie glansloos verloren te hebben, togen we op pad met kiloos extra hard- en software.
Nu, twaalf dagen onderweg bloggen we dat het een lieve lust is, we sms'en, kijken fillumpies, spelen spelletjes, checken facebook, boeken cottages etc. En zijn we de enigste? Nee, hier in het restaurant van longtail resort lijkt het deze morgen wel een cybercafe!
I-parents met laptops, dvd-spelers, i-books, e-readers, G-4's of een of andere andere tablet, vinden tussen hun latte machiato en het skypen nog net even tijd om hun kindjes wat speelgoed toe te werpen.
Geeft dat nou rust?
Nou ik moet toegeven dat het op momenten wel makkelijk is om de kiddles even achter buurman en buurman te parkeren. Maar ook verreweg de meeste ruzietjes gaan over het wel of niet mogen ds-en of welke film er gekeken word of het moeten helpen van O. bij z'n spelletjes omdat hij het eigenlijk nog niet zo goed kan.
Wat een rust als ze met z'n tweetjes op het strand zitten te spelen....
Moet nu stoppen want papa moet helpen met een heeeel groot zandkasteel, tot in de lucht....!

Koh PhaNgan

B: Vertrokken....van Koh Tao, naar de volgende Koh....PhaNgan. We zitten in de tip van Leonie, Longtailbeachresort. Fijne plek, lekker eten (voor een resort) en een veel makkelijkere plek voor de jongens. Eli kan nergens vanaf sodemieteren (alleen vh bed wat redelijk hoog is en hij al 3 keer heeft gedaan, so far) en Oren heeft vriendjes om mee te spelen.
Oren baalt dat er geen tomatensoep is...nooit gedacht dat hij dat zou missen.
De zee was rustig, wij zaten buiten op de boot, dus geen gekots deze keer.
Babette heb gister wel een minuut of 20 gesnorkeld. Dat zal ons wel hebben behoed van de strop, poisened food of iets anders gruwelijks. Het schijnt dat je Koh Tao niet levend kunt verlaten zonder te hebben gedoken.
Nu dus weer wat nieuws. Hoe onze dagen eruit gaan zien weten we niet...Of eigenlijk ook wel. Beetje hangen, beetje spelen, beetje eten etc.
Er is hier wat meer te doen, olifanten, waterval, forest. Morgen meer, we zijn u moe en gaan naar ons bedje. Waarvan we geloven dat het zeker beter slaapt dan ons vorige bed.
Truste!

leven achter de berg, so called paradise

B: Vandaag zijn we er achter, er is echt leven achter de berg.
We wilden gaan lopen om eens een kijkje te nemen op een strand verder, achter de berg waar we zitten. Op het moment dat we er bijna klaar voor waren, althans Oren bijna zover hadden dat we een stukje gingen wandelen meerde er een longtailtaxiboat aan. Dick, snel van geest als ie is, heeft gevraagd of we met hem mee konden varen. Oren was toen ook snel overgehaald.

Maar wat ons als paradijs is verkocht is wel een duur betaald stukje op aarde. Toegegeven het strand was wit, maar er liep dan ook een mannetje de hele dag viesjes van het strand maar ook uit zee te plukken. De huisjes zullen ongetwijfeld prachtig zijn...Maar wat een attitude moet je hebben om daar te verblijven. 

Het gaat dus om een mooi stukje strand wat hoort bij een resort.....een duur betaald resort. De Thai die er werken zijn gedienstig, tot op het nare af. Wij kunnen er in ieder geval helemaal niet tegen.

Aangekomen op het strandje werd ons door de security meteen duidelijk gemaakt dat we ons op het strand mochten begeven, maar dan alleen bij de beachbar. We hebben er een aantal uurtjes op zich lekker gehangen hoor voordat we door onze priveboot weer werden opgehaald.

In ieder geval maken we het niks doen deze vakantie tot op heden nog geheel en al waar. Want dus ook vandaag hebben we geen ene malle moer uitgevoerd, niet eens dat stukje gewandeld.

D:Babette is alleen op pad naar het dorp, stukje kostenbesparing, om wat bare essentials aan te schaffen als fruit en een aansteker. Eli ligt in z'n tentje en O. is aan het DS'en dus heb ik, trouwe volgers, even tijd om jullie op de hoogte te houden van het inmiddels heerlijk saaie leventje dat we hier leiden. Vandaag begon anders dan anders want het regende en dan bedoel ik ook regen met een grote R, luchtvochtigheidsgehalte 110%. Lucht met een aquatisch gehalte om een bruinvis jaloers te maken. Nu niet meer, het is gestopt. We wilden vanmorgen naar een schijnbaar paradijselijk resort hier twintig miuten vandaan klimmen, (ja, er is leven achter de rots) maar dat stellen we dan maar uit tot morgen. Of niet want als het er niet van komt is het ook goed.
We zitten hier te lang, merken we aan onszelf en de kids maar tot zondag geboekt\betaald en de nieuwe locatie verwacht ons dan ook pas.Ik hoop trouwens dat B. boattickets koopt want dat was een van de redenen om naar town te gaan maar die stonden niet op het lijstje bedenk ik me nu. Ik vind de verveling prima en kom heerlijk tot rust maar de niksheid komt voor sommigen onder ons wellicht wat vroeg op de reis.
B. is terug.
Met fruit, Nutella en vuurwerk.
En boottickets, twee, nu Oren nog aan z'n verstand peuteren dat hij komende zondag drie is...
Dan gaan we naar koh Phangan, het eiland hieronder. Waar mamma en papa in het jaar 2000 onder het genot van een mushroom-shake welhaast delirisch het nieuwe millenium inluidde. Gouwe tijden.
Geen aansteker? Wat moeten we dan met vuurwerk?

acclimatizeuring

D:Oh Koh Tao, met je wonderschone onderwaterwereld, onontdekte strandjes, met cocospalmen bedekte heuvels en talloze fijne restaurantjes. Oh Koh Tao, nog nooit was een gevangenis zo mooi...
ach een beetje overdrijving is mij niet vreemd maar het is wel een beetje lastig dat we in een geisoleerd baaitje zitten en de taxiservice hiervandaan flink aan de prijs is. Er maar twee niet zulke goede restaurantjes zijn en dat de prijs van de accomodatie net iets boven het budget ligt.
Ook nog leuke dingen zeikerd?
Zeker wel! De kokosnoot die bijna babette en eli verpletterde en die ik als een echte naturmensch opende was erg lekker. De warmte-uitslag bij de jongens is nu wel op z'n hoogtepunt denk ik. De muggenbeten beginnen echt te wennen en ik mag hier niet vissen wat weer goed is voor die lieve leuke kleine schattige vissie-vissies.
Nog meer te zeiken leukerd?

Nee.... het is hier fantastisch!!!!!!!!

Eerste berichtje, al vijf dagen in Thailand

We zijn de afgelopen twee uur zoet geweest met het aanpassen van de lay-out van onze blog. Wat we hadden is het niet. Dikke pech...want dat is wel wat je te zien krijgt op dit moment. De ballen willen niet weg!
Onze wallen ook nog niet. Maar da's ook wel een beetje veel gevraagd in 5 dagen.

Hans Klok en assistent zijn klaar voor grote doorbraak in Bangkok

De trip so far:

Na kortstondig bezoek aan een zinderend Bangkok, van 1 dag maar liefst, zijn we op de boot gestapt richting Koh Tao.

Eerst de nachttrein waar je als je kindjes meewerken je heerlijk zou kunnen slapen. Helaas, die van ons wilden dat niet en hadden andere plannen. Het vieren van Dick's 42ste oa. Wat een feest :) Of konden we allemaal niet slapen omdat Dick zijn sokken voor de airconditioning te wapperen had gehangen. Wat een geweldig aroma in onze privecoupe verspreidde.

We sliepen pas twee uur voor aankomst, wat om 04.30 uur was. Gelukkig maakte de conducteur ons wakker.

Op het perron ontmoette Oren zijn eerste vriendje. Hij noemt ook steevast zijn vriendjes "vriendje", dan kan hij zich niet vergissen in de naam. Slimpie!

In de snelle catamaran naar het eiland zag Babette al snel groen en moest naar buiten. Dick was the (family) man... gochelend met een slapende Eli en een kotszak voor brakende Oren kon hij zijn ervaringen op de ruige zee waarmaken, de ruwe bonk (met blanke pit).

Anderhalf uur lang heeft Babette over de reling gehangen. Wat een drama, en we moeten nog wel een paar keer met zo'n boot. Zeker om hier vandaan te komen.....