Hebben we eindelijk (weer) internet, heeft Dick wederom last van een writersblock. Ik neem de honeurs dan maar waar. Ik zeg "weer" internet omdat we eigenlijk een beetje gek werden van het steeds geen en dan weer wel connected zijn, dat we in Mersing (Maleisië) voordat we op de boot naar ons volgende eiland gingen nog even snel een dongel met een kaart aanschaften. Maar ik kreeg het apparaat niet aan de praat, met geen mogelijkheid. Mijn vertrouwen in m'n eigen handigheid met computers verloren moest ik me er bij neerleggen, geen internet voor ik weet niet hoe lang. Tot aan vandaag, toen kon ik meeliften met de boot naar Mersing om het inmiddels vervloekte ding of aan de praat te krijgen of terug te geven aan de winkel. Met wat geklooi de modem werkend gekregen, anders was er geen nieuw bericht geweest.....alleen zo traag als dikke stront.....of het gaat lukken om nieuwe foto's te plaatsen is nog een raadsel. En...het fijne was, het lag niet aan mij. Ze hadden de kaart moeten registereren en dat was niet gebeurt.

We zijn terug in Maleisie....we zijn nu op Pulau Besar. Klein, maar oh zo fijn. De eerste twee dagen hadden we het nog niet erg naar onze zin, moet ik eerlijk bekennen. Er zitten veel kwallen in de azuurblauwste van de azuurblauwe zeeën, zo blauw heb ik het nog nooit gezien. In het poederwitte strandzand, ook zo wit en zo fijn heb ik het nog nooit gezien, zitten sandflies. Inniemiene kleine vliegjes die een hell of a bite hebben....ik heb jeuk, dat wil je niet weten en de bulten vullen zich met vocht, alsof het blaren zijn. Er is verder geen moer te beleven op het eiland, er zijn welgeteld 18 gasten op het hele eiland, waarvan 1 franse familie al 8 leden telt. Ons resort(je) is prachtig en het drukst (de fransen, 2 van wisselende nationaliteit en wij). Maar, een van de andere plekken heeft een zwembad waar we gebruik van mogen maken tegen het nuttigen van een consumptie. Toen ik dat wilde doen werd me eerst gezegd dat we alleen wat konden drinken en ik kreeg de drink-kaart voorgeschoteld. Maar er waren geen shakes, geen juices, geen koffie of thee etc. Wat ovebleef was een een blikje cola, en dat mogen de jongetjes niet en Dick wilde niet. Men was niet eens beledigd dat we niks namen en wel doorzwommen, zelfs de volgende dag weer kwamen om te zwemmen. Eli vindt het prachtig en Oren kan al een beetje zwemslagen. En we genieten van het uitzicht op zee en wit strand.
Ik schrijf dit terwijl ik zit uit te buiken van een geweldige BBQ, die ons is aangeboden door Mancoral, de eigenaar van het resort. Dick beproeft zijn geluk op de jetty (pier) met een hengel in zijn hand. Vanochtend heeft hij hele grote vissen voorbij zien komen. Zo groot dat hij ze niet eens wil vangen. Maar het trekt toch. Ook zien we hier elke dag minstens een gigantische schildpad voorbij komen. Ik heb zeeotters gezien op m'n bootreis van Mersing naar Besar en er schijnen rovende apen op het eiland te zitten....

Maandag gaan we verder naar het Noorden. We wilden eigenlijk naar Pulau Tioman, wat ook geweldig mooi schijnt te zijn. En naast onze huidige eiland ligt. Dat is dan ook meteen de reden dat we niet gaan. De sandflies en de kwallen (want het is het seizoen) hebben ons doen beslissen ons heil ergens anders te zoeken. We gaan naar Pulau Kapas. Zien wat dat ons brengt.
Ook hebben we een emailtje van Egypt air ontvangen, waar we op 31 maart vanaf Kuala Lumpur mee terug zouden vliegen naar huis, dat onze vlucht gecancelled is. Dat wordt het volgende project, en maar zeggen dat je uitrust van een vakantie :)