Van Pulau Besar naar Pulau Kapas, beide oostkust Maleisie, beide een klein eiland en daar is dan ook alles wat overeenkomt mee gezegd. Hier op Kapas logeren we, zonder het van te voren gepland te hebben, bij een wereldberoemd (in Nederland en KL) stel. Zij hebben 6 jaar geleden de stap genomen om een resort te beginnen en zijn toen gevolgd door "Ik vertrek".
Zij hebben er nog steeds "last" van...beter gezegd, ze plukken er nog steeds de vruchten van. maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen : ze doen het leuk. Het is een beetje, maar dan ook maar een tikkeltje, boven ons budget, het heeft niet heeft veel van de lokale dingen, zoals malay in dienst, maleisische gerechten op de kaart maar de lokale onverzorgdheid en ongeinteresseerdheid ontbreken gelukkig ook.
De kamers/bungalows zijn prachtig en het eten is lekker (elke dag wat anders) maar wel erg westers, de handdoeken/bedden/huisjes schoon en iedereen is vreselijk aardig. Goeie plek dusz.
Oren en Eli hadden tot vandaag ieder een vriendinnetje, dat was heel fijn voor ze. Zij, de vriendinnetjes en hun ouders dus, zijn vandaag vertrokken richting Vietnam. Waar zij verder gingen aan hun best luxe vakantie. Lekker voor ze.
Wij zullen de 13 weer naar het vastenland gaan, om van daaruit naar Pulau Penang te vliegen. Vandaar gaan we terug naar Thailand, wrs. Koh Lipeh, om daar nog even een dag of 10 aan serious beach-bumming te doen. dan weer terug naar KL, waar we de 30ste op een rechtstreekse vlucht naar huis zullen stappen. Egypt air heeft onze vlucht (via Cairo) gecancelled. Zij boden vandaag eerst een vlucht aan met tussenstop Bangkok, dan Cairo en dan Amsterdam.... Het gaf ons even het idee om dan in bangkok op te stappen naar huis. want Bangkok hebben we wel heel erg kort bezocht.
Toen ik dat voorstelde, met de mededeling dat 2 stops met kleine kinderen niet te doen was, kwamen ze met de optie rechtstreeks te vliegen met Malaysia Airlines. We vertekken dan maar 1 uur eerder dan origineel het geval was, maar komen wel 8 uur eerder aan....(06.30 uur op de 31ste). Ik ben blij!
Het is nog steeds zo dat we er helemaal niet aan toe zijn om al naar huis te komen. Niet dat we jullie zo af en toe niet missen hoor, maar het leven op deze manier is wel heel erg heerlijk.
Gisteren was ik jarig, Oren had een taartje versierd en door alle felicitaties op Facebook kon ik er niet meer onderuit en begon ik me waarachtig nog jarig te voelen ook....Ik ontkwam dus even niet aan het echte leven. Al helemaal niet toen de moeder van de meisjes, die toevallig de dag voor mijn verjaardag jarig was(35) mij vroeg: "en hoeveel 3... ben jij geworden" en ik droog moest antwoorden : 43 !